پیر دانا در شاهنامه فردوسی
فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. شاهنامه - پیران - نقد و تفسیر / فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. - شخصیتها / شعر فارسی - قرن 4ق. - تاریخ و نقد
پیر دانا طبق نظر گوستاویونگ خالق مکتب «روانشناسی تحلیلی»، حاصل گسیختگی شخصیت انسان غولآسای بدوی به شخصیتهای ملموس مانند پادشاه، پهلوان، پزشک و... است. کهن الگوی پیر دانا در شاهنامه حضوری وسیع دارد که گرهگشای سختیها و درماندگیهای قهرمانان داستان است. در این پژوهش بر اساس نظریات روانشناسان نوین و به ویژه نظریه یونگ، نقش کهن الگوها در بخش اساطیری شاهنامه فردوسی بررسی و میزان اهمیت کهن الگوی پیر دانا در شاهنامه با چارچوب اندیشه فردوسی که مبتنی بر فردگرایی است، تبیین شده است.