سبد سفارش شما خالی است!

امام حسین(ع) به دعوت مردم کوفه برای خلافت از مکه به سمت عراق بیرون آمده بود، امّا با پیمان شکنی و خیانت کوفیان که بیعت با یزید را پذیرفته بودند موّاجه شد. ایشان تغییر مسیر داد و به سمت ذی حسم رفت. در گرمای نیم‌روز عراق، در ذی‌حسم، یک هزار سوار شمشیر به دست به سرکردگی حرّبن‌یزید تمیمی ریّاحی نزد امام حسین(ع) آمدند. ایشان که تشنگی آنها را دید، فرمود تا افراد و اسبانشان را سیراب سازند. حرّبن یزید از نامه‌ها و دعوت کوفیان اظهار بی‌اطلاعی کرد،‌ او دستور داشت که حسین(ع) را نزد عبیدالله ببرد. پیک عبیدالله به حرّ پیام آورده بود که حسین(ع) و اهل بیت و یاران او را در جایی خشک و بی‌آب و علف اسکان دهند. بنابراین آنها به کربلا رسیدند. حرّ که از موضوع خیانت کوفیان اطمینان یافت، صبحگاه روز دهم محرم سال 61 هـ .ق. از سپاه اموی جدا شد و توبه کرد، و از امام حسین(ع) عذرخواهی کرد. امام حسین(ع) او را پذیرفت و مورد لطف قرار داد و آزاده‌اش خواند. حرّ سرانجام در جنگی که میان امام حسین(ع) و سپاهیان یزید در کربلا در گرفت، با پای‌مردی در دفاع از اعتقاد خویش به همراه امام حسین(ع) و یارانش به شهادت رسید. کتاب حاضر شامل دو بخش با عنوان چه کسی می‌تواند در برابر خویش بایستد؟ و منظومة مجلس حرّ بن یزید ریاحی به قلم علی معلم دامغانی است.