سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب، پژوهشی در خصوص آیین میتره یا به عبارتی آیین مهرپرستی است که با اشاره به چگونگی گسترش این آیین در ایران، نیز ریشه‌ها و شاخه‌های متفاوت آن، صورت پذیرفته است. در این کتاب، آیین میترا (مهر) به عنوان نماد آریایی ـ ایرانی تلقی گردیده، کاویده شده است. گفتنی است مهر در فارسی به معنای دوستی و محبت، نیز به معنای خورشید و ماه هفتم از ماه‌های سال است. مهر، خداوند روشنی بوده و از پیمان‌ها و مردم وفادار به پیمان‌ها حمایت می‌کرده است. مهرپرستی از همان آغاز، آیینی برای گروه‌ها و دسته‌های کوچک بود و در اصل معابد مهر در غارها بنا شده بود. ظاهرا مهر، تابع اهورامزدا و زروان اکرانه (زمان نامتناهی) بوده و خود به عنوان آفریننده و واسطه‌ی میان انسان و خدایان برتر، پرستش می‌شده است. حوادثی که به مهر نسبت داده شده عبارت است از: تولد او از سنگ و تیراندازی او به تخته‌سنگی برای بیرون آوردن آب، تعقیب گاو نر و کشتن او از روی اکراه و اتحاد او با خداوندگار خورشید و شرکت با او در ضیافت و عروج به آسمان در گردونه‌ی خورشید. در منابع دینی ایرانی، مرگ گاو موجب زایش موجودات زنده است و بدین‌ترتیب مهر با کشتن گاو نر، آفریننده‌ی موجودات زنده محسوب می‌شود.