سبد سفارش شما خالی است!

استخوان‌بندی این داستان بر واقعیات تاریخی استوار است و طی آن رفتار و کردار انسان‌هایی توصیف می‌شود که روزی زنده بودند و با کشتی "باتاویا" سفر می‌کردند. این کشتی، تسل ـ بزرگ‌ترین و غربی‌ترین جزیره از مجمع‌الجزایر فریسی، در دوکیلومتری خاک اصلی هلند ـ را به مقصد باتاویا ترک کرد که طی این مسیر نه ماه به طول انجامید، اما تفاقات ناگواری برای سرنشینان آن رخ داد و اگر کشتی "زاندمن" درست در همان روزی که ووتر لوس به ویبه‌هایس و سایر سربازان اجیر حمله کرد به ساحل جزیره‌ی بلند نمی‌رسید، بازمانده‌ای باقی نمی‌ماند تا شرح یکی از فاجعه‌بارترین و بدعاقبت‌ترین حوادث تاریخ سفر دریایی را بازگو کند. "لوکرتسیا فان درمیلن"، زنی زیبا و باوقار، یکی از سرنشینان کشتی بود که به منظور پیوستن به همسرش در باتاویا در این سفر پرماجرا حضور داشت. دریانوردان پیر و کهنه‌کار معتقد بودند که وجود زنی زیبا در کشتی، بدیمن است و مصیبت به بار می‌آورد و روح شیطان را در وجود مردان زنده می‌کند.