سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در این مجموعه طی نگارش 19 نامه از تنهایی خویش حکایت می‌کند. عناوین این نوشته‌ها بدین‌قرار است: گریه‌های بارانی، با من از عشق بگو، تو کجایی، تویی که نمی‌شناسمت، گلایه‌های مردی دلشکسته، ترانه‌ی پروانه‌ها، ترانه‌ای برای سفر، برایم بنویس وقتی دلت تنگ...، زمزمه‌های یک ملوان، مریم‌های گلبرگ سوخته، متفاوت باش و متفاوت بیندیش، حتی وقتی که ندارمت، سلام‌هایی که معنی خداحافظی می‌دهند، عاشقانه‌های مکتوب، نواهای گم شده در سکوت، سفر غمگین‌ترین خاطره‌ی یک عاشق، لحظه‌های ارغوانی، سلام تنهایی را بپذیر که دل‌نگران پاییز است، و بازگشت. برای نمونه در "مریم‌های گلبرگ سوخته" می‌خوانید: "تصورش را بکن چگونه در اولین دیدار، رنگ چشم‌هایت را به خاطر نسپردم و برایت در نوشته‌هایم، چشمان سیاه دلداری را به تصویر کشیده بودم و تنها تو خندیدی مثل مریم‌های گلبرگ سوخته‌ی کنار ایوان. تصورش سخت است اما سرافکنده بازگشتن صدبار بدتر از به طرز فجیع مردن بود".