سبد سفارش شما خالی است!

دیری است که برنامه ریزان و سیاست‌گذاران شهری با توجه به رویکردهای جدید فلسفی، جامعه‌شناسی و جامعه‌شناختی شهری انتقادی، به ترمیم کیفیت زندگی و افزایش شاخص‌های تشکیل‌دهنده آن در مراکز شهری روی آورده‌اند. سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان شهری از دهه 30 میلادی با تکیه بر مطالعات شهری، با اندازه‌گیری مداوم تغییرات شاخص‌های کمی و کیفی کیفیت زندگی در شهرها، نسبت به نوسانات آن هوشیاری و توجه کافی نشان داده‌اند. نگارنده در کتاب حاضر تلاش دارد با نشان دادن شاخص‌های مختلف کیفیت زندگی و بررسی آسیب‌شناختی وضعیت ایران از این منظر و ارائه سیاست‌گذاری‌های لازم در راستای آن، به روشن شدن نظری و با ارائه راهکارهای عملی به مسئولان در برنامه‌ریزی شهری یاری رساند.