صورخیال در غزلیات شهریار
کتاب حاضر پس از مروری بر زندگی و آثار شهریار، چکیدهای از چهار عنصر خیالی در غزلیات او و نتیجهگیری اختصاص دارد. به زعم نگارنده با نگاهی به غزلیات شهریار درمییابیم که شاعر از عناصر بیانی تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه در زیباسازی شعرش استفاده نموده و در این بین، تشبیه بالاترین درصد را به خود اختصاص داده است. یکی از خلاقیتهای شهریار، وجود چند تشبیه در یک بیت شعر بوده است. در شعر او عناصر سازندة تشبیه از لحاظ مشبه، اغلب شامل شاعر، معشوق شاعر و مفاهیم انتزاعی است و در این میان معشوق شاعر سهم عمدهای دارد. اما در میان عناصر سازندة تشبیه از لحاظ مشبه به، بیش از همه اشیاء مختلف مرکز توجه شاعر بوده است. انواع استعارههایی را که میتوان در شعر او برشمرد عبارتاند از: استعارة مصرحه و انواع آن، مکنیة تبعید (محلی) و تمثیلی و اساطیری. از دیگر عناصر زیباییشناسی در غزل شهریار، کنایه است که در بین انواع کنایه به لحاظ مکنی عنه، کنایه از فعل یا مصدر، فراوان بالایی را به خود اختصاص داده است. یکی دیگر از صور خیال در غزل این شاعر، مجاز است که بیشتر این مجازها سنتی و تکراری میباشد و به همین علت به عنوان یک عنصر هنری، موجب شگفتی خواننده نمیگردند.