سبد سفارش شما خالی است!

تاریخ‌نگاری به عنوان پدیده فکری و فرهنگی بازتاب نوشتاری درک مورخ از پدیده‌ها و وقایع سیاسی و واقعی هر روزگار است. تاریخ‌نگاری ایران در قرین دوره هزار ساله خود از تکوین تا دوره ناصری به‌جز پاره‌ای استثناها روند یکنواختی را طی کرده است. در عصر افشاریه به دلیل کوتاهی حکومت، عدم آزادی اندیشه مورخان و نداشتن تفکر تاریخی و نیز تمرکزگرایی حکومت، اثری بدیع و تازه شکل نگرفته است و همچنان تقلید از تاریخ نویسی سنتی در این دوره نیز به مسیر خود ادامه داده است. از مورخان معروف این دوره می‌توان به «میرزا مهدی‌خان استرآبادی»، خالق «جهانگشای نادری» اشاره کرد. در این کتاب پس از تکمیل دوره تاریخ‌نگاری در ایران، تاریخ‌نگاری در دوره افشاریه بررسی می‌شود و مختصات و ویژگی‌های آن تحلیل می‌گردد.