کتاب الاستصحاب
تبیین اصل استصحاب و حجیت آن و قواعد و احکام این اصل و اقسام آن، موضوع تحقیق جلد نخست است. اصل استصحاب در استنباط احکام فقهی کاربرد زیادی دارد و در تعریف آن گفتهاند: «حکم به بقای آنچه قبلاً وجود داشته است». نگارنده نخست درباره وجود شک در جریان استصحاب سخن گفته و به موارد کاربرد این اصل در احکام کلی و احکام فرعی فقهی، مسایل فقهی مشترک میان مجتهد و مقلد و استصحاب در شبهات مصداقیه و دیگر اقسام استصحاب، یقین و شک در استصحاب قهقرایی بحث میکند. و سپس به بررسی تقسیمات استصحاب و احکام آن نظیر: استصحاب وجودی و عدمی، استصحاب حکمی و موضوعی، حجیت استصحاب بر مبنای عقل، سیره عقل و یا اخبار معصومین (ع) میپردازد و به آرا و اقوال اصولیان در این زمینه اشاره مینماید. احکام وضعی و تکلیفی، احکام مجعوله و ظاهری و ارتباط آن با اصل استصحاب، ارزش و اعتبار یقین و شک در جریان استصحاب، تعدد، تقدم و وحدت زمان در دو امر شک و یقین از دیگر اجزای مبحث استصحاب است که نگارنده در باب آنها سخن رانده است. او در بخشهای بعدی راجع به اقسام استصحاب کلی، استصحاب در احکام شرعی و عقلی، استصحاب تعلیقی و کاربرد آن، حکومت استصحاب تعلیقی بر استصحاب تنجیزی و دیگر موارد کاربرد این اصل، مطالب مبسوطی بیان نموده است و ضمن آن آرا و اقوال برخی اصولیان از جمله «محقق خراسانی» و «میرزای نائینی» را کندوکاو میکند. او در پایان، فرق میان ادله اجتهادی و اصول عملی و دیگر موضوعات و مسایل اصولی مرتبط با این اصل را تشریح کرده است.