رفتار و روابط انسانی در سازمانهای آموزشی هزارهی سوم
جهان پستمدرن، جهانی است که در آن سرمایه به صورت پول یا ماشینآلات نیست، بلکه به صورت اطلاعات است. این جهان متعلق به هیچ گروهی، مگر «کارگران فکری» (خلاق و اندیشمند)، نیست؛ جهان اطلاعاتی پستمدرن، مقدار کارگران فکری را کاهش نداده، بلکه فقط بار تصمیمگیری را افزایش داده است. در این دوران سازمانهای آموزشی و تربیتی از حال سنتی خارج و تبدیل به محیطهای آموزشی مجازی شده است که همراه خود چالشهای جدیدی را نیز به ارمغان آورده است. در هر صورت پسامدرنگرایی با هزارة سوم مواجه گردیده است و در جهت تغییرات و تحولات، سازمانها و ساختارهای جدیدی به وجود آمده است که شکل جدیدی از رفتار روابط انسانی را طلب میکند. نگارنده در کتاب جاضر در صدد است که رفتار و روابط انسان در سازمانهای آموزشی را با نگرش جدید و پسانوینگرایانه در هزارة سوم، مورد تحلیل قرار دهد.