سبد سفارش شما خالی است!

در طول بررسی‌های انجام شده در تاریخ ایران برخی از سلسله‌ها کمتر از بقیه مورد توجه بوده‌اند. حال آنکه ممکن است تحولات و تغییرات صورت گرفته در این دوره‌ها اهمیتی یکسان با تحولات و اقدامات سایر حکومت‌ها داشته باشد. هم‌چنین ممکن است اطلاعات داده شده در خصوص یک دورۀ تاریخی (حکومت یک سلسله) از صحت و دقت کافی برخوردار نباشد. این امر توجه و دقت مجدد استادان و محققان تاریخ را می‌طلبد تا مطالب تاریخی اصلاح و ویرایش و به حقیقت تاریخی نزدیک‌تر شوند. نگارنده در جلد چهارم از مجموعۀ «سده‌های گمشده» سلسلۀ سلجوقیان را مورد توجه قرار می‌دهد. سلجوقیان از جمله قبایل ترک مستقر در آسیای مرکزی بودند که بر اثر برخی تحولات به ویژه جنگ‌های غازیان مسلمان در بلاد غیر مسلمان، به ایران راه یافتند. آنها توانستند پس از سال‌ها جنگ و درگیری با دیگر سلسله‌های هم‌عصر خود هم‌چون آل بویه و غزنویان، سرانجام به سلطنت بلامنازع بر ایران دست یابند. مولف در کتاب می‌کوشد مطالب مربوط به آنها را با استناد به منابع درجه اول به دور از حواشی و اضافات مورد توجه قرار دهد. وی پس از بررسی خاستگاه ایشان، شرح حوادث را مطابق با شیوۀ تاریخ‌نگاری سنتی ایرانی، بر اساس ترتیب پادشاهان (از طغرل موسس سلسله تا سلطان طغرل آخرین پادشاه سلجوقی) دنبال کرده است. در فصل پایانی اوضاع اجتماعی ـ فرهنگی ایران در دورۀ سلجوقی و وضعیت ارتش آن به اختصار و بسیاری از آثار و ابنیه به جا مانده از آنها به تفصیل بررسی شده است.