سبد سفارش شما خالی است!

هدف از نوشتار حاضر بررسی مفهوم عقل به عنوان موجود مجردی است که عالمی ماورای عالم مادیات وجود دارد و واسطه صدور و انتقال فیض به موجودات مادی و عامل شکل‌گیری تعقل و ادراک در نفس آدمی است. همان‌گونه که عقل نقش مهمی در نظام وجودی و معرفتی فلسفه‌های پیش صدرایی داشته است، در فلسفه صدرالمتألهین نیز جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است، به طوری که حذف آن از فلسفه وی پایه‌های نظریات مهم فیض، صدور، معرفت، حدوث عالم، ربط حادث به قدیم و ... را درهم می‌ریزد. در این کتاب پس از مروری بر پیشینه نظریه عقل در فلسفه مشاء، اشراق و آرای متکلمان به تفصیل درباره دیدگاه حکمت متعالیه در این‌باره، از دو حیث معرفتی و وجودی، سخن رفته است.