سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، روایتی داستانی از زندگی رابعه عدویه است که با زبانی ساده و روان نگاشته شده است. رابعه عدویه، بانوی زاهد، صوفی و شاعر عربی در سده دوم هجری بود. آن‌گونه که وی از خدادوستی سروده است برمی‌آید که از شوق به خدا و آگاهی بر دریافتن زیبایی ازلی اوست نه از ترس عذاب یا طمع در ثواب او. او دختر «اسماعیل عدوی قیسی» بود. نام او را ازاین‌جهت رابعه گذاشتند که فرزند چهارم خانواده بود. رابعه یکی از کسانی است که فریدالدین عطار در کتاب تذکره الاولیایش از او یاد کرده است. رابعه صوفی‌ای بود ربوده جذبات الهیه و در طریقت جذبه‌اش بر سلوک غلبه داشت. او طبع شاعری هم داشته و اشعاری در عشق به خدا سروده است.