سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، پژوهشی در مورد یکی از مسائل مهم فقهی و حقوقی که بیانگر نقش اجازه در عقود فضولی است. مؤلف خاطرنشان می‌کند که اجازه دادن در فقه دارای معانی متفاوتی است. اذن عبارت است از اجازه‌ای که از پیش به دیگری داده که مثلاً در مال او تصرف کند. ولی اگر شخصی بدون اطلاع مالک او تصرف کند، این تصرف در صورتی نافذ است که مالک آن را اجازه دهد. پس اذن همیشه پیش از تصرف دیگری است، ولی اجازه پس از تصرف است. در این کتاب بیان می‌شود که انسان موجودی اجتماعی است، به‌منظور ادامه حیات خود در زندگی اجتماعی، مجبور به تنظیم مقررات و قوانینی در زمینه روابط با دیگران است.