کودکی و تاریخ: دربارهی ویرانی تجربه
تاریخ - فلسفه
نویسنده در این کتاب مفهوم تجزیه زبانی کودکی و ارتباط آن با زمانمندی و تاریخیبودن وجود انسان را بررسی میکند. از این رو، نخست رابطة آیین و بازی را با اتکا به بحثهای «لوی استروس» و رویکرد ساختارگرایانة او در تحلیل آیینهای اقوام ابتدایی ارزیابی میکند. سپس رابطة هر یک از این دو مقوله را با زمان و تاریخ مورد بررسی قرار میدهد. آنگاه در پرتو نگاهی گذرا به تاریخ فلسفة زمان در غرب، مفهوم متافیزیکی «زمان گاهشمارانه» یا «کرونولوژیک» را نقد میکند و به دنبال آن مسئلة رابطة مارکسیسم و ماتریالیسم تاریخی را با «دیالکتیک» و مفهوم «هگلی»و «وساطت» مورد بحث قرار میدهد. در پایان نیز دربارة مفهوم «ژست» و رابطة آن با سینما و سیاست و تاریخ مطالبی را بازگو و رابطة انسان را با تاریخ بررسی میکند.