سبد سفارش شما خالی است!

فصل نخست کتاب متشکل از گفت و گوهایی است بین نگارنده و برخی دانش آموزان دوره‌ی ابتدایی در کلاس، که به زعم نگارنده از این گفت و گو‌ها می‌توان به امکانات آموزش از طریق دیالوگ‌ پی برد. در این فصل به تفاوت‌های بین "Circle time" (زمان دور هم نشینی) و پرسشگری فلسفی به منزله‌ی دو رویکرد متمایز از یک دیگر برای انجام بحث کلاسی اشاره شده است. فصل دوم با اصل حق کودکان برای شرکت در امور شهروندان آغاز می‌شود. در این فصل برخی پیشنهادهای دانش آموزان دوره‌ی ابتدایی به معلمان خود ـ که علاقه‌مند به وارد ساختن فلسفه به کلاس‌های خود هستند ـ نقل شده است. "آموزش از طریق پرسشگری و گفت و گو" و "محاسن پرسشگری فلسفی و گفت و شنود". نگارنده در کتاب درصد و نشان دادن این واقعیت است که کودکان از سنین بسیار کم نیز قادر به درگیر شدن در فرآیندهای پیچیده‌ی گفت و گو و پرسشگری هستند و سپس چنین نتیجه‌گیری می‌کند که باید فضا و زمان لازم را برای این کار در اختیارشان گذاشت".