سبد سفارش شما خالی است!

گردشگری از سال 1950 م. دچار تحولات بزرگی شد که برخی آن را «انقلاب گردشگری» نام نهاده‌اند. اهمیت و عظمت گردشگری به ایجاد فرصت‌های شغلی و درآمد محدود نمی‌گردد. در صورت برنامه‌ریزی و توسعة برنامه‌ریزی شده، گردشگری قادر است منافع مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، محیطی و سیاسی را ایجاد و سهم قابل توجهی از توسعة ملی و منطقه‌ای را به خود اختصاص دهد و به عبارتی به بهبود شاخص‌های عدالت اجتماعی، ارتقای سطح زندگی، رفاه عمومی و تعادل و توازن منطقه‌ای منجر گردد. این کتاب به بررسی رویکردهای برنامه‌ریزی گردشگری اختصاص دارد. بر این اساس نگارنده نخست رویکردهای غیریکپارچه یعنی رویکرد تحقیق در عملیات (پژوهش عملیاتی)، تکنولوژی رایانه‌ای (تحلیل اقتصادسنجی، سابقه و تعریف آن و...) و فنون مدیریت پروژه‌های بزرگ (روش سی. پی. ام ـ پرت) و سپس رویکردهای یکپارچه یعنی رویکرد برنامه‌ریزی جامع، تحلیل و برنامه‌ریزی سیستمی، برنامه‌ریزی‌های راهبردی ـ ساختاری، استراتژیک و فراگیر بلندمدت و... را ارزیابی کرده است.