سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب، مجموعه‌ای است گردآمده از مقاله‌های ادبی تروتستکی ـ از نظریه‌پردازان برجسته‌ی مارکسیسم در قرن بیستم، هم‌چنین گزیده‌ای از کتاب بحث‌انگیز "ادبیات و انقلاب"، و دو سخنرانی از وی. برخی از این مقالات عبارت‌اند از: طبقه و هنر، از فرهنگ و سوسیالیسم، عینیت تاریخی و حقیقت هنری، فرهنگ و بوروکراسی شورایی، هنر و سیاست در زمانه‌ی ما، استقلال هنرمند، نامه به آندره برتون، در مرگ تولستوی، به یاد سرگئی یسنین، چرچیل زندگی‌نامه‌نویس و تاریخ‌نگار، فونتامارای سیلونه، ماکسیم گورکی، و پاشنه‌ی آهنین جک لندن. گفتنی است "تروتستکی"، نقش سنت را در ادبیات نادیده نمی‌گیرد بلکه مانند لیوت بر آن تاکید می‌ورزد. او هم‌چنین بر آن است که استمرار تاریخ ادبی، دیالکتیک است و از شماری واکنش‌ها که هریک به سنتی وابسته‌اند، اما هم‌زمان در پی گسستن از آن‌اند برخود می‌بالد. او معتقد است که پیشرفت فرم ادبی مانند خود اثر ادبی، تا حدی استقلال دارد. هم‌چنین وی خلاف بسیاری از مارکسیست‌ها ادعا نمی‌کند که مارکسیسم، توصیف علمی کامل از اثر ادبی به دست می‌دهد. به تصریح مترجم به "تروتستکی در دفاع از کتاب تاریخ انقلاب روسیه‌ی خود نیز به حقیقت هنری اشاره کرده است و بر آن است که هنرمند برای دست‌یابی به آن باید نسبت به دیدگاه خود صادق باشد. او به رغم دوستی گورکی با بوروکراسی شوروی، به او به عنوان انسانی خارق‌العاده احترام می‌گذارد. سوگ‌نامه‌های او برای "مایاکوفسکی" و "یسنین"، گرم و اثرگذار است و به رغم ستایش فراوانش از پاشنه‌ی آهنین جک لندن، به محدودیت‌های هنری اثر نیز اشاره می‌کند. تروتسکی در بررسی ریشه‌های اجتماعی هنر تولستوی دریافت که خاستگاه آن مهان‌سالاری است، اما روح هنر تولستوی در استعداد بی‌همتایش در عصیان اخلاقی، جسارت و صمیمیت او نهفته است. نام تروتستکی ملازم با انقلاب است. او بیش و پیش از هرچیز انقلابی بود و اندیشه و نظریه‌پردازی‌اش در خدمت آن".