سبد سفارش شما خالی است!

«سانتیاگو»، پیرمردی نحیف، لاغر و بی‌‌هویت بود و تنها با قایقی در گلف‌استریم ماهی می‌گرفت. 84 روز می‌گذشت، او ماهی نگرفته بود، پسرکی به نام مانولین که نقش شاگرد او را داشت، با او همراهی می‌کرد. پیرمرد همة آموخته‌ها، تجربه‌ها و حاصل همة عمر خود را به پسرک هدیه می‌کرد و پسرک به او خدمت می‌نمود و به او احترامی عمیق می‌گذاشت. روستاییان آنان که اهل حرفة ماهی‌گیری نیستند، مانند پدر و مادر مانولین، پیرمرد را بدبیار می‌دانستند و به سبب فقر تحقیرش می‌کردند. اما در واقع آنها عمق پیرمرد را نمی‌شناختند و در ظاهر و سطح او نیز، چیزی جز مردی شکسته، بخت‌برگشته و فقیر که خود محتاج کمک است، چیزی نمی‌یافتند. ولی پیرمرد دارای خصوصیاتی چون شجاعت و شکیبایی بود و طاقت رنج کشیدن را داشت. پیرمرد بعد از 84 روز که دست‌خالی از دریا برمی‌گشت، دست به کار بزرگی زد و دوباره به دریا بازگشت.