سبد سفارش شما خالی است!

بی‌تردید نامه‌های «بیدل دهلوی» در راستای شناخت شخصیت بیدل بسیار حائز رتبه و مقام است. با مطالعة نامه‌های بیدل می‌توان به بعضی ناگفته‌ها از زندگی او دست یافت. از جمله این که نواب شکرالله خانه از جمله خوانین بزرگ روزگار بیدل دهلوی بوده است. خانی که به اهل ادب نه از سر تکبّر. بلکه از روی اعتقاد و اعتماد، توجّه کافی و وافی داشته است و بیدل او را معنی پناه خطاب می‌کرده است. نخستین نامه در رقعات بیدل هم نامه‌ای است به این خان. این نامه از حیث بررسی وضع چاپ و نشر آثار و روزگار بیدل بسیار مهم است. چرا که گروهی ناآشنا با لفظ و معنی باعث شدند تا بر معانی ناب و الفاظ درست ستم رفته تا آن‌جا که طلسم حیرت بیدل گم نام می‌ماند. در همین زمینه می‌توان به نوع ارتباط شاعر عارفی چون بیدل و خان صاحب معنی چون شکرالله خان پی برد. بیدل از او نه زر می‌خواهد نه سیم. به او یادآوری می‌کند حال که صاحب نظر دست آن کند که باید بکند و در راستای نشر آثار معنوی گام بردارد. کتاب حاضر نقدی است بر نامه‌های بیدل دهلوی (1054ـ1133هـ .ق.) که در نه بخش به همراه مؤخّره و توضیحی در پایان کتاب درباره نام‌ها به چاپ رسیده است.