سبد سفارش شما خالی است!

صائب، شاعر روزگاری است که شعر، برج عاج فرمانروایان و درباریان را وداع می‌کند و به میان مردم پناه می‌آورد. شاعر در این دوره ممدوحانی از نوع محمود و مسعود نمی‌یابد تا شعر خویش را به عنوان کالایی گران‌بها عرضه کند و در قبال آن صله دریافت کند. در این عصر، خریداران اصلی شعر، مردم هستند. بنابراین زبان شعر به تبعیت این وضع دگرگون می‌شود و الفاظ محاوره‌ای در شعر راه می‌یابد. شاعران این عصر تا آن‌جا که می‌توانستند ذوق و سلیقه‌ی خریداران سخن خویش را در نظر می‌گرفتند و از فرهنگ آن‌ها مایه می‌گرفتند. صائب در این روند، به منزله‌ی شاعری قهرمان و سرسلسله‌ی شعر مردم‌گرایی نقش ارزنده‌ای را بازی کرد. بهره‌گیری صائب از اساطیر و افسانه‌ها، که ریشه در فرهنگ عامیانه دارند، یکی از نمونه‌های توجه شاعر به اندیشه‌های مردمی است. تمثیل که شیوه‌ی خاص صائب شمرده شده به روشی حسی بر اساس تجربیات و مشاهدات شاعر از زندگی روزمره و امورات و باورداشت‌ها و آداب و رسوم عامه‌ی مردم، ملهم است. مجموعه‌ی حاضر به بررسی تاثیر فرهنگ عامه در شعر صائب اختصاص یافته و طی این فصل‌ها تنظیم شده است: آداب و رسوم؛ عقاید و باورها؛ علوم عامیانه؛ و ادبیات عامیانه.