رویشگاه تصوف
تصوف بیش از 1000 سال است که در مشرق زمین در ممالک اسلامی و خصوصا ایران رواج داشته و بسیاری از حکما و شاعران و ادیبان ایران با این طریقه آشنایی دارند. تاریخ ادبی ایران از قرن 5 هـ . ق با تصوف آمیختگی خاصی پیدا کرده است. تصوف در آغاز، جنبهی اسلامی داشته و بعد عناصر خارجی از منابع مختلف وارد آن شده است؛ ولی ماخذ اصلی آن، قرآن، حدیث و سیرت پیغمبر است. نگارنده در کتاب حاضر با دیدی انتقادی به تصوف و فرقهای شدن آن مینگرد. وی نخست بینش اسلامی و تحول در این بینش را بیان و سپس تصوف در عصر جهانی شدن اسلام را بررسی میکند. همچنین به شناخت رویشگاه تصوف میپردازد و جنبش احیاگران معنویت اسلام و تبدیل نهضت دینی به فرقهای ضد دینی را بیان میکند. نیز مراحل شکلگیری تصوف را بررسی و به تلاشهایی برای اسلامی کردن تصوف اشاره میکند. وی تصوف را وسیلهای برای تضعیف اسلام میداند و این موضوع را به بحث میگذارد.