سبد سفارش شما خالی است!

به هفت اثر از آثار برجستۀ معماری و مجسمه‌سازی دنیای باستان، عجایب هفتگانه گفته می‌شود. این اصطلاح برای نخستین‌بار توسط مردی به نام «آنتیپاتروس» بیان شده است. وی حدود 2200 سال پیش، از داستان‌های مربوط به عجایب هفتگانه سخن گفته و این داستان‌ها در کتاب او ثبت شده است. مشخص نیست که خود او آثار را دیده باشد. اما به یقین آنتیپاتروس قصد معرفی ویرانه‌هایی را به هم‌عصران خود داشته است. پس می‌توان گفت که این آثار در 2 قرن قبل از میلاد پابرجا بوده‌اند. این آثار عبارت‌اند از: هرم بزرگ جیزه، باغ‌های معلق بابل، مجسمۀ زئوس، نیایشگاه آرتمیس، مقبرۀ هالیکار ناسوس، مجسمۀ رودس، و فانوس اسکندریه. کتاب حاضر به معرفی این آثار اختصاص دارد.