سبد سفارش شما خالی است!

در زمان‌های بسیار دور پادشاهی به نام «دقیانوس» ادعای خدایی می‌کرد. پس از سال‌ها یکی از وزیران وی خداپرست و به همراه دوستانش از قصر خارج شد، زیرا خداپرستی در آن زمان جرم بزرگی محسوب می‌شد. در راه چوپانی خداپرست نیز به آنها پیوست و همگی به درون غاری پناه بردند. به امر خداوند «عزراییل» آنها را قبض روح کرد و دو فرشته مامور شدند بدن‌هایشان را از این پهلو به آن پهلو کنند تا جسمشان سالم بماند. آنها 309 سال خوابیدند و پس از آن، به «اصحاب کهف» به معنی یاران غار، معروف شدند. این امر سبب گردید ایمان مردم آن زمان و پادشاه خداپرستشان به خداوند محکم‌تر شود. پادشاه دستور داد در آن کوه عبادتگاهی بسازند تا یاد اصحاب کهف برای همیشه زنده بماند.