سبد سفارش شما خالی است!

تحقیقی در مورد «دولتمردان شیعی» در دستگاه «خلافت عباسیان» در ادوار مختلف حکومت آنان و اثبات عدم تشیع بسیاری از این دولتمردان است. در این پژوهش از منظری تاریخی به شناسایی اجمالی برخی از کسانی که به نام شیعه و مذهب تشیع در دربار عباسیان کار می‌کردند، پرداخته شده و اثبات گردیده است که اکثر این افراد شیعه نبودند و اعتقاد راسخی به ائمه نداشتند. وی برای اثبات این مطلب به دیدگاه‌های رجالی رجالیان بزرگ مانند کشی و نجاشی در مورد شخصیت و هویت شیعی این افراد اشاره کرده و به معرفی خاندان این دولتمردان پرداخته است. وی به این نتیجه رسیده است که اگر چه خاندان این افراد شیعه بودند ولی خود آن‌ها عمدتا شیعه نبودند زیرا ائمه به شدت شیعیان را از همراهی کردن حاکمان عباسی و اموی منع کرده بودند و به ندرت دیده شده است که افرادی به دستور ائمه در دستگاه عباسیان نفوذ می‌کردند. وی در سه دوره حکومت عباسیان حضور دولتمردان شیعی در دستگاه خلافت عباسی را بررسی نموده است. وی انگیزه‌های شیعیان امامی برای ورود به دربار و آثار و پیامدهای این حضور را نیز تبیین کرده است.