جریانشناسی لیبرالیسم در ایران: انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی (1357 - 1285)
یکی از مهمترین جریانات سیاسی در تاریخ معاصر ایران، جریان فکری ـ سیاسی لیبرالیسم است. لیبرالیسم مبتنی بر آزادی فردی میباشد و آزادی را مهمترین هدف سیاسی به شمار میآورد. این مکتب که ریشه در عصر روشنفکری دارد، بر حقوق افراد و برابری فرصت تاکید میکند. مهمترین عناصر معرفتی این مکتب شامل آزادی بیان، محدود کردن قدرت دولت، نقش قانون، تبادل آزاد ایدهها و اقتصاد بازاری است. در کتاب حاضر جریانشناسی لیبرالیسم در ایران در فاصلة انقلاب مشروطه در 1285 خورشیدی تا وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 مورد بررسی قرار گرفته است. در «جریانشناسی» تلاش میشود تا کل تحولات عمدة ایران معاصر به چند جریان فکری ـ سیاسی کلان تعلیل یافته و سادهسازی میشود و سپس از خلال مطالعة چگونگی تعامل این جریانات با یکدیگر تبیینی علمی و دقیق از آنچه که گذشته، ارائه شود.