سبد سفارش شما خالی است!

"تئوری درام مدرن" اقدامی است برای دریافت کلی جریان‌های تئاتری سال‌های 1880 تا 1950؛ یعنی دوره‌ی عطفی در تاریخ تئاتر که طی آن بسیاری از تجربه‌ها در زمینه‌ی نگارش متن و نمایش‌نویسی، که مدرنیته هم چنان از آن‌ها تغذیه می‌کند، در بوته‌ی آزمایش صحنه قرار گرفتند. "پیتر سوندی" در چند جمله، هر یک از نظام‌های نمایش‌نویسی را توصیف می‌کند، آثار چشم‌گیر آن را تجزیه و تحلیل می‌کند و جایگاه هر نویسنده را در بستر تحول شکل‌ها و درون‌مایه‌ها مشخص می‌کند، او با ارزیابی آثار نمایشی بس متفاوتی، مانند آثار ایپسن، چخوف، استریندبرگ، مترلینگ، بیسکاتور، برشت، پیراندلو یا اونیل، "تصویر گروهی" این "تئوری" تاریخچه‌ی پیش پا افتاده‌ای از تئاتر مدرن نیست که به تلمبار کردن رویدادها در مجموعه‌های موازی تحول اجتماعی و ادبی بسنده کند. بلکه شالوده‌ی جامعه شناسی درام را بنا می‌نهد که رویکرد ساختاری متون را با بوطیقایی تاریخی درمی‌آمیزد".