سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این نوشتار می‌کوشد تا زمینه‌های همگرایی در میان اعضای سازمان اکو را بررسی و عوامل واگرایی میان آنان را باز شناسد. وی بدین منظور از چارچوب تئوریک کانتوری واشپیگل ـ دو تن از نظریه‌پردازان برجسته همگرایی ـ استفاده نموده است. در فصل اول پس از طرح نظریه‌های مختلف همگرایی، نظریه کانتوری واشپیگل بررسی شده است. فصل دوم به میزان همبستگی در منطقه اکو و نقش آن در همگرایی ـ واگرایی کشورهای عضو، اختصاص یافته است. در فصل سوم، ماهیت ارتباطات در منطقه اکو و تاثیر آن برهمگرایی ـ واگرایی تبیین می‌شود. فصل چهارم به سطح قدرت در منطقه اکو و نقش آن در همگرایی ـ واگرایی کشورهای عضو مربوط است. فصل پنجم به ساختار روابط میان دولت‌های منطقه اکو و نقش آن در همگرایی ـ واگرایی کشورهای عضو اختصاص دارد. در فصل ششم نقش قدرت‌های اثرگذار در منطقه اکو و تاثیر آن برهمگرایی ـ واگرایی کشورهای عضو تحلیل شده است.