سبد سفارش شما خالی است!

نزار قبانی در سال 1923 در دمشق متولد شد. او در سال 1976 از کار خود بازنشسته شد و به سرودن مشغول شد. تا اینکه پس از چند سالی که در بیروت زندگی می‌کرد، در سال 1998 در بیمارستانی در لندن قلبش از حرکت ایستاد. رابطة او با کلمات یک رابطة عادی نیست، او حجم، بعد و رنگ و بوی کلمات را درک می‌کند. کلمه در شعر نزار قبانی ابزار ساختن و سرودن شعر نیست، خود شعر است. به گفتة بسیاری از منتقدان، او فاصلة چندصدسالة زبان عامیانه و زبان فصیح را از میان برداشته و به همان زبانی شعر می‌گوید که دیگران با آن کارهای روزانه‌شان را انجام می‌دهند. مجموعة حاضر، حاوی شعرهای عاشقانة نزار قبانی است. پاره‌ای از عنوان‌های این سروده‌ها عبارت‌اند از: عشق استثنایی به زنی استثنایی؛ در یک عشق دریایی؛ پیکرت را می‌خوانم... و باسواد می‌شوم؛ هر سال عید محبوبة منی؛ برای محبوبه‌ام در آغاز سال؛ آیا می‌گذاری به ییلاق بروم؟؛ عشق در یک اقامت اجباری؛ وام معتز.