سبد سفارش شما خالی است!

در معرفی کتاب آمده است" :نیمه نخست این متن مقدمه‌ای بر تئوری‌های گوناگون، برنامه‌های رقیب پیشقراولان پسا ساختارگرا :ژاک لاکان، ژاک دریدا، و میشل فوکوست .این اندیشمندان در موضع فلسفی خاصی که مغایر با مفهوم ساخت، و در عین حال کاملا ضد علمی است مشترک‌اند .آنان در شانیت خود علم و امکان عینیت یافتن هر زبان توصیف یا تحلیل تردید می‌کنند .آنان توضیحاتی را که به گونه‌ای ضمنی در مدل زبان شناختی سوسور نهفته و ساختارگرایی بر آن مبتنی بود رد می‌کنند .عناوینی که در فصول 1، 2و 3به استخدام گرفته شده‌اند، عبارت‌اند از :روان‌کاوی، طبیعت و نقش زبان، خود و آرزو، واسازی، خیزش عقل ابزاری، گسترش دستگاه‌های کنترل اجتماعی، و رابطه تعاملی میان دانش و قدرت .در فصل چهارم، آثار "نسل جوان‌تر "پسا ساختارگرایان، همچون دلوز و گاتاری، لیوتار و دیگران ")فلاسفه جدید ("را ارزیابی کرده و در این مورد بحث می‌کنم که ریشه‌های تفکر و باورهای آنان به اندیشه نیچه می‌رسد .فصل پنجم به معرفی سه اندیشمند فمنیست فرانسوی یعنی هلن سیکوس، لوس ایریگاری و جولیا کریستوا، می‌پردازد .اینان به نحوی از انحا تحت تاثیر روان‌کاوی لاکان هستند و مطالب مهمی در مورد دانش، ذهنیت، زبان، زبان نوشتاری "مونث "و امکان تغییر اجتماعی و ذهنی، بیان کرده‌اند .فصل ششم، بر فرضیه لیوتار درباره طبیعت متغیر دانش در جوامع کامپیوتری ـ آنچه او "شرایط پسا مدرن "می‌نامد ـ متمرکز است .فصل هفتم در مورد نوشته‌های ژان بودریار، از نوشته‌های اولیه مارکسیستی تا متون پسا مدرنیستی اخیر او (مسائلی نظیر :مصرف، رسانه‌های همگانی، ارتباطات، و وجوه اصلی فرهنگ معاصر)، بحث می‌کند .این فصل، با تصویر چندین کنش فرهنگی :نقش ایده‌های پسا مدرنیستی در معماری، نقاشی، تلویزیون، ویدئو و فیلم پایان می‌پذیرد .فصل پایانی (نتیجه‌گیری) شامل بحثی درباره مناقشات جاری در خصوص پسا مدرنیسم و نقد آن بر پروژه روشنگری خواهد بود ."