سبد سفارش شما خالی است!

خط فارسی و خوشنویسی ایرانی موضوع گسترده‌ای است. اگر خط را در ایران تنها از منظر تاریخی ـ تمدنی بررسی کنیم، شگفتی‌های بسیاری آشکار می‌شود. از آن جمله است اصلاحات فنی ایرانیان در خط میخی و پس از آن خط آرامی که از حوزه‌ی تمدن میان‌رودان اخذ شده بود. یا آن‌چه از کاوش‌های جدید بخش مرکزی فلات ایران، از کاشان تا جیرفت به دست آمده و سابقه‌ی خط در ایران را قریب دو قرن عقب‌تر می‌برد. افزون بر این‌ها بررسی نمونه‌های خط ایرانی پیش از اسلام است که وام‌داری خطوط اسلامی را از میراث گذشته بازمی‌نمایاند. در واقع این میراث ذوق ایرانی است که راه خطوط اسلامی ـ ایرانی را برای رشد و تعالی شتابناک هموار می‌سازد. ساختار طراحی حروف و کلمات و بافت نهایی نوشته در نمونه‌های اوستایی، مانوی و... بر خط دوره‌ی اسلامی تاثیر شگرف داشته است. هنر خوشنویسی در دوره‌ی اسلامی از رونق بسیار برخوردار شد و در عصر صفویه، که یکی از درخشان‌ترین ادوار تاریخ خوشنویسی ایران است، به اوج کمال رسید و در همین زمان چهره‌های برجسته‌ی خوشنویسی نظیر میرعماد، علیرضا عباسی تبریزی، احمد نیریزی و... ظهور کردند. مجموعه‌ی حاضر حاوی مقالاتی در باب خوشنوسی است که به مناسب گردهمایی مکتب اصفهان به چاپ رسیده است. این گردهمایی در سال 1385 برای بازشناسی هنرهای مختلف در سده‌ی یازدهم هجری قمری در عصر صفوی برگزار شد. "خوشنویسان عصر صفوی"، "مضامین شیعی در کتیبه‌های معماری اصفهان" و "مهرهای صفوی" موضوع برخی از مقالات است.