سبد سفارش شما خالی است!

امام جعفر صادق (ع) در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری در مدینه به دنیا آمد. دوران کودکی و نوجوانی را زیر سایه‌ی تعلیمات جد بزرگوارشان، امام سجاد (ع)، سپری کرد. ایشان به خاطر راستی گفتار به صادق معروف شد، علوم بسیاری را از پدر بزرگوارشان فرا گرفت و هیچ‌گاه ایشان را در سختی‌ها تنها نگذاشت تا این که پس از به شهادت رسیدن آن امام مسئولیت بزرگ امامت مسلمین را برعهده گرفت. ایشان نیز همانند پدر بزرگوارشان بر این عقیده بود که در این شرایط آگاه کردن مردم نسبت به دین مهم‌تر از دست زدن به قیام مسلحانه است، به همین دلیل روش تقیه را در پیش گرفتند. هشام بن عبدالملک، سفاح و منصور دوانیقی از خلفای ستمگر عصر امام بودند. منصور دوانیقی امام صادق (ع) را ممنوع الملاقات کرده بود. یک روز او از امام هدیه‌ای درخواست کرده که نظیرش نزد هیچ‌کس نباشد. امام صادق (ع) هدیه‌ای به هشام داد که باعث شد تا ایشان آزاد شوند و حوزه‌ی علمیه‌ای تشکیل دهند و شاگردان بسیاری را به دنیای اسلام معرفی کنند. سرانجام امام صادق (ع) بر اثر خوردن انگور آغشته به زهر به شهادت رسیدند، اما توانستند با زیرکی در وصیت‌نامه‌شان امام پس از خود را به مردم معرفی کنند.