سبد سفارش شما خالی است!

جلد چهارم از این مجموعه که با آخرین سال‌های سلطنت رضا شاه مرتبط است، انتقادی‌ترین اثر "محمد مسعود" به شمار می‌آید. "د" ـ شخصیت اصلی رمان ـ یک آزادمنش هرج و مرج طلب است که پس از پایان تحصیلات در اروپا به ایران می‌آید، اما اختناق و جهل حاکم بر جامعه را تاب نمی‌آورد و خودکشی می‌کند. "قهرمان اصول" کتاب ـ آقای جلیل ـ مرد اروپایی مآبی است که به عنوان تمثیل تجدد طلبی به قهرمان کتاب درس آزادگی می‌دهد. در واقع، "محمد مسعود" در این رمان، قید و بندهای حاکم بر شرق را با آزادی‌های متداول در غرب مقایسه می‌کند و به طور کلی غرب (تجدد) را ترجیح می‌دهد. وی تصویری از جهنمی که ایران نام دارد ترسیم می‌کند و لحنی تند و سبکی ناتورالیستی، اخلاق و روحیات آدم‌ها، استبداد و خرافات را به باد انتقاد می‌گیرد. او به گل‌‌هایی چون "د" اشاره می‌کند که در جهنمی که مالک آن ـ رضا شاه ـ از خون و رنج مردم تغذیه می‌کند، خیلی زود پرپر می‌شوند.