سبد سفارش شما خالی است!

مردم در حقیقت مرگ دچار گمان‌های نادرستی هستند؛ برخی می‌گویند که مرگ نابودی است و زندگی در آن جریان ندارد و خیر و شر دنباله‌ای ندارد و مرگ انسان را با مرگ حیوانات و خشک شدن گیاهان برابر دانسته‌اند. این تصورات همه اشتباه و به دور از حق است. آن‌چه از طریق اخبار و روایات معتبر به ما رسیده گویای این مطالب است که مرگ، تغییر حال است که روح پس از جدایی از تن باقی است، بدین‌گونه که یا در نعمت و یا در عذاب است. شیخ صدوق در کتاب اعتقادات خود نقل کرده است که به امیر مومنان (ع) عرض کردند: مرگ را برای ما توصیف کن. آن حضرت فرمودند: مرگ یکی از این سه امر است: یا مژده به نعمت ابدی است، یا بشارت به عذاب سرمدی است و یا تخویف و تهدید است نسبت به کسی که نمی‌داند از کدام‌یک از این دو دسته است، اما دوستی که مطیع امر ماست به نعمت‌های ابدی مژده داده می‌شود، دشمنی که مخالف امر ماست به عذاب جاودانی بشارت داده می‌شود و آن که وضع او مبهم است مومنی است که نسبت به نفس خویش ستم کرده است، با این حال خداوند او را با دشمنان ما برابر نمی‌کند و به شفاعت‌ها او را از آتش بیرون می‌آورد، پس تحمل و فرمان‌برداری کنید و به خود و دیگران پشت‌گرم نباشید و مجازات‌های خداوند را کوچک نشمارید چون شفاعت ما به برخی از مسرفان نمی‌رسد جز پس از سیصد هزار سال عذاب. نگارنده در مجموعۀ حاضر با بهره گرفتن از آیات و روایات به بررسی مرگ و حالات آن و نیز آداب و مسائل پس ازمرگ پرداخته است.