سبد سفارش شما خالی است!

«سینگر»، فیلسوف اخلاق استرالیایی و نظریه‌پرداز برجسته اخلاق زیستی در این کتاب می‌کوشد بر پایه شواهدی که به‌ویژه از نظریه «‌بازی‌ها» وام گرفته، نشان دهد تفسیر دست راستی از سرشت انسانی بر پایه نظریه تکامل، تفسیری ناصواب است و باید با تفسیری همکارانه که نفع فرد را در گرو نفع همگان می‌بیند جایگزین شود. سینگر در این کتاب در پی آشتی دادن داروینیسم با سوسیالیسم است. وی برای دستیابی به این مقصود دو وصلت نامیمون تاریخی را مورد بررسی قرار می‌دهد؛ وصلت نخست، میان داروینیسم و سرمایه‌داری است و می‌کوشد نشان دهد این دو تلازمی با هم ندارند و بنابراین باز کردن این گره تاریخی دشوار نیست. وصلت دوم، میان سوسیالیسم و مارکسیسم برقرار است، سینگر در عین اینکه همدلی چندانی با مارکسیسم نشان نمی‌دهد عمیقا در لباس سوسیالیسم است و باز کردن این دو گره، نشان می‌دهد دو عنصر آزادشده؛ یعنی داروینیسم و سوسیالیسم می‌توانند با یکدیگر پیوند برقرار کنند، اما این پیوند تنها هنگامی ممکن است که حک و اصلاحاتی در هردو نظریه صورت بگیرد.