صلاحیت قانونگذاری شورای امنیت
نگارنده در کتاب حاضر ابتدا به نقش شورای امنیت به منزلهی مسئول اولیهی حفظ صلح و امنیت بینالمللی، در قبل و بعد از فروپاشی نظام کمونیسم و پایان یافتن جنگ سرد اشاره میکند. بر این اساس، این نهاد، در دورهی تاریخی قبل از جنگ سرد، به رغم وجود مبانی منشوری شورای امنیت در استفاده از ابزارهای موجود در سیستم امنیت دستهجمعی، موفق عمل نکرد و اقدام سایر ارکان ملل متحد در زمینهی حفظ صلح و امنیت بینالمللی به منظور پرنمودن خلاهای موجود، کارساز واقع نشد. اما پس از این تاریخ، نقش شورای امنیت را با مشاهدهی کاهش حق وتو، واکنش شورا نسبت به مفهوم صلح و امنیت بینالمللی و محدود کردن هر چه بیشتر حوزهی حاکمیتی و صلاحیت دولتها از طرف شورا، نیز تبدیل شورا به رکنی مرتبط با مسائل حقوق در زمینهی تشکیل کمسیون مرزی عراق و کویت و تشکیل کمسیون غرامات ملل متحد ناشی از حملهی عراق به کویت میتوان مشاهده کرد. هم چنین در کتاب، از طرفی به مشروعیت قانونگذاری شورای امنیت از دیدگاه منشور ملل متحد و دکترینهای صلاحیتی پرداخته شده و از طرف دیگر زوایای مختلف قانونگذاری شورای امنیت، در پرتو ساختار نظام حقوق بینالمللی تحلیل گردیده است.