سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب به بررسی نقش مفهوم مکانیسم در اندیشه هگل درباره نهادهای سیاسی و اجتماعی می‌پردازد. در این راستا اندیشه متقدمان و معاصران هگل که به نقد نهادهای سیاسی مدرن به‌عنوان نهادهایی شبه‌ماشینی پرداخته‌اند نیز مدنظر قرار می‌گیرد و از جمله روی اندیشه‌های «هردر»، «فریدریش شلگل» و «نوالیس» تمرکز می‌شود. سپس نوشته‌های اولیه هگل بررسی می‌شود که مؤیّد گسست وی از شیوه رمانتیک اندیشیدن درباره جماعت اخلاقی است. نویسنده، استدلال می‌کند که هگل در این دوره روش جدیدی برای اندیشیدن درباره گنجاندن خصوصیت‌های مکانیستی و ارگانیک درون یک کل ابداع می‌کند. بدین ترتیب هگل می‌تواند نظریه بدیعی درباره جامعه مدنی به‌مثابه جزئی از زندگی اخلاقی ارائه دهد. در نیمه دوم کتاب، نحوه بسط این اندیشه در آثار متأخر هگل، ارزیابی می‌شود.