سبد سفارش شما خالی است!

علامه محمد اقبال لاهوری، در ذیقعدة 1294 هجری قمری برابر 9 نوامبر 1877 میلادی در شهر سیالکوت به دنیا آمد. اقبال از همان کودکی شوق و ذوقی به سرودن داشت و در دوران تحصیل در اروپا با زبان فارسی آشنا شد. او در هر نوع شعر طبع‌آزمایی کرده ولی آنچه از انواع شعر بیش‌تر مورد توجه او بوده، غزل، دوبیتی و مثنوی است. اشعار او در سبک خراسانی بسیار محدود و بیش‌تر تحت تاثیر شاعران عارف‌پیشه سبک عراقی، به ویژه حافظ و مولوی است. البته برخی از ویژگی‌های سبک هندی به جز دشواری‌های آن، در شعر اقبال مشهود است. اقبال شاعری متفکر، بلنداندیشه و آگاه به مسائل روز است، از این رو او را باید شاعری صاحب سبک دانست. توسعة حکمت در ایران، تاریخ هند، پیام مشرق، جاویدنامه و بال جبرییل از جمله آثار اقبال لاهوری است. در این گزیده نمونه‌هایی از تمام بخش‌های فارسی آثار اقبال که اندیشه و باورهای اعتقادی، عرفانی، اخلاقی و اجتماعی شاعر است. مرد حق؛ قرآن؛ اسوة کامل؛ اسرار توحید؛ خود را دریاب؛ علم و عشق؛ جوی روان زندگی و دانای اسرار از جمله عنوان‌های سروده‌های کتاب است.