سبد سفارش شما خالی است!

نوشتار حاضر گزارشی است از سوگ سیاوش، که نویسنده کتاب را با عنایت به خاستگاه اسطوره در آسیای مرکزی و تحول آن تا روزگار ما به رشته تحریر درآورده و طی آن اغلب به منابعی اشارت داشته که کمتر محققان ایرانی از آن سخن به میان آورده‌اند ;منابعی که به موجب آنها سیاوش از یک باور توتمی تا خدای کشت تحول یافته و آن گاه در باورهای دیگر ایرانیان به ویژه انواع سوگ آیین‌ها مثل تعزیه، چمر و نخل‌گردانی اثر گذاشته است .نویسنده در بخشی از کتاب یادآور می‌شود :((آثار سیاوشان در شکل‌های گوناگون باقی مانده است، چه در تاریخ، چه در رسم‌ها، آیین‌ها از سغد و خوارزم تا شمال عراق، جنوب ترکیه و قفقاز، چه در نام روستاها و یک مسجد و چه آثار باستان شناختی که مخصوصا در شصت ساله گذشته شناخته شده است، این آثار چنان بافتی را به وجود می‌آورد که بررسی یکی بدون دیگری به سرانجامی نمی‌رسد)) .