سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این کتاب، به بررسی تحول و یا عدم تحول فرهنگ سیاسی ایران در دورة پهلوی دوم و انقلاب اسلامی پرداخته است؛ این بررسی به روش تحلیل مقایسة تاریخی صورت گرفته است. بدین ترتیب نخست کلیات مفهومی و نظری مفاهیم فرهنگ‌ سیاسی، نخبة سیاسی، تودة مردم، انقلاب اسلامی و روش مقایسه‌ای بازگو می‌شود، سپس چهارچوب نظری فرهنگ سیاسی از دیدگاه: «آلموند»، نخبه‌گرایی از دیدگاه‌های «موسکا»؛ «پاره تو»؛ «منجیلز»؛ «میلز»؛ «کی روشه» و «باتامو» و فرهنگ سیاسی در ایران از دیدگاه «ماروین زونیس» بیان می‌شود. در ادامه مطالعه شاخص‌های فرهنگ سیاسی ایران یعنی مشروعیت، مشارکت و کارآمدی سیاسی به مقایسة فرهنگ سیاسی ایرانیان در دو دورة ذکر شده، پرداخته می‌شود. در پایان کتاب نیز ضمن تطبیق فرهنگ سیاسی دو دوره، راهکارهایی برای تحول فرهنگ سیاسی ارائه می‌شود.