سبد سفارش شما خالی است!

کتاب«آلمانی‌ها و هنرشان: پیوندی مسئله‌آمیز»، به این موضوع اشاره دارد که در آلمان مانند بسیاری دیگر از کشورهای اروپای، دوره رمانتیک یکی از بزرگ‌ترین تحولات سیاسی و اجتماعی بود. شهود و احساس بر خردگرایی روشنگری، ترجیح داده می‌شد. هنرها در آلمان یک دوره فعالیت بزرگ را تجربه کردند. کانت، هگل، برادران شلگل، فیشته و مارکس در فلسفه، گوته، شیلر و هافمن در میان بسیاری دیگر در ادبیات و بتهوون، شوپرت و وبر در موسیقی، تنها چند نامی نیستند که در این زمینه برجسته شدند. فرانسه اگر در این دوران بر صحنه هنرهای تجسمی تسلط داشت. آلمان در زمینه شعر و موسیقی پیشتاز بود. رویکرد آلمانی‌ها نسبت به هنرهای ‌بصری خود از دوره رمانتیک تا به امروز و بحث در مورد راه‌هایی که سعی کرده‌اند هویت خود را به‌عنوان یک ملت از طریق این هنر بیان کنند، وجود داشته است و شکافی به‌دلیل اختلاف در ایدئولوژی‌ها و هم به‌دلیل تناقص بین آنچه آلمان‌ها می‌خواستند هنر و ملیت‌شان باشد - و واقعیت آنچه که بوده‌اند- ایجاد شده است. آیا ارتباط آلمانی‌ها به جنبه معنوی/عاطفی هنر، جلب شده است. آیا با موسیقی و شعر بیشتر اقناع می‌شوند تا با هنرهای بصری؟ و آیا آلمانی‌ها تأمل درباره هنر را به اشتغال عملی آن ترجیح می‌دهند؟ در این کتاب به این پرسش‌ها نیز پاسخ داده شده است.