برادری ایمانی
برادری به خاطر خدا نیرویی ایمانی و روحی است که شناخت و درک عمیق از عاطفه، محبت، احترام، اعتماد دوطرفه و... را در نهاد مسلمانانی قرار میدهد که پیوندهای عقیدهی اسلامی و رشتههای زرین ایمان و تقوا آنان را به یکدیگر مرتبط ساخته است. همین احساس برادری بیشائبه است که در نفس انسان مومن، صادقانهترین عواطف پاک و خالصانهترین احساسهای پاکیزه را در دو حالت به وجود میآورد: در موضعگیریهای ایجابی (مثبت) مانند همیاری، از خودگذشتگی، ترحم، گذشت، مهلت دادن، تکامل اجتماعی و... و دیگر در موضعگیریهای منفی (سلبی) از قبیل پرهیز از هرچیزی که به نفس، مال، ناموس و کرامت انسانها ضرر برساند. بنابراین برادری دینی، صفتی است ملازم ایمان و یک ویژگی اخلاقی است که همواره با تقوا دمساز است؛ چرا که هیچ برادریای بدون ایمان و هیچ ایمانی بدون برادری نیست. از آنجا که اخوت اسلامی ارمغانی الهی و سری از عالم قدس است و از آنجا که صفتی ملازم ایمان و همراه با تقواست و در ایجاد آثار مثبت و روابط حسنهی اجتماعی بازهم دارای چنین اعتباری است و خلاصه از آنجا که برادری دینی همهی این محسنات اخلاقی است، پس خداوند از منزلت رفیع و اجر جزیل آنچنان مزایایی در سایهاش قرار داده که انسانهای مومن را وادار مینماید تا به منظور دستیابی به آن بشتابند و بر آن حریص و پایدار باشند و با تمام هستی در آن ذوب شوند.