سبد سفارش شما خالی است!

مزاج‌ به معنای آمیختن دو چیز با یک‌دیگر و کیفیت و حالتی است که از واکنش متقابل اجزای مواد متضاد (خاک، آب، هوا، آتش) به وجود می‌آید. در این واکنش متقابل، بخش زیادی از یک یا چند ماده با بخش زیادی از مواد متضاد ترکیب می‌شوند و بر یک‌دیگر تاثیر می‌گذارند. از این ترکیب، کیفیت و حالت متشابهی به وجود می‌آید که آن را مزاج نامیده‌اند. نتیجۀ واکنش متقابل عناصر اربعه (خاک، آب، هوا و آتش) و این مزاج‌ها به طور مطلق و بدون رعایت نسبیت به دو قسمت تقسیم می‌شود: مزاج متعادل که در آن مقدار ترکیبی کیفیت‌های متضاد یعنی سرما، گرما، خشکی و رطوبت با هم برابر باشند، و مزاج نامتعادل، مزاجی که در حد وسط کیفیت‌های متضاد قرار نداشته باشد، یعنی به یکی از آن‌ها گرایش بیش‌تری داشته باشد. نگارنده در کتاب حاضر از دیدگاه مزاج‌شناسی در طب باستانی ایران به مبحث سلامت و تعادل در ابعاد مختلف زندگی پرداخته است. عمده مطالب کتاب با استناد به کتاب‌های دانشمندان بزرگ طب ایران و با زبانی ساده نگاشته شده است برخی از مباحث کتاب بدین‌قرار است: عناصر چهارگانه؛ شناسایی چهار تیپ مزاجی؛ تشخیص‌های مزاجی بدن؛ شناخت مزاج اندام‌های بدن؛ شناسایی مزاج افراد چاق و لاغر؛ و اقلیم‌شناسی.