عطار نیشابوری: شیخ صنعان
"عطار نیشابوری"، شاعر قرن ششم و هفتم هجری، به دلیل اشتغال به شغل عطاری به "شیخ عطار" معروف شد. ولی در عین اشتغال به آن، به عرفان و تصوف نیز گرایش داشت. آثار عطار بسیار متعدد است که از جملهی آنها میتوان: "الهینامه"، "اسرارنامه" و "منطقالطیر"، "خسرونامه"، "مصیبتنامه"، "جواهرنامه"، "شرح القلوب"، "مختارنامه"، دیوان قصاید و غزلیات و "تذکره الاولیاء" را نام برد. بیشتر مضامین اشعار وی عرفانی است. او در زمینهی طب، نجوم، علوم دینی، نیز آثاری دارد. عطار را به دلیل کثرت آثارش شاعر "پرگوی" و "بسیارگوی" مینامند. شیخ صنعان نیز، که عنوان کتاب است، نام قهرمان داستانی منظومهی منطقالطیر عطار و سرگذشت او نمونهای است از آنچه صوفیه دربارهی بلا و امتحان اولیا و دربارهی نحوهی تبدل سرنوشت انسان قائلند. در کتابچهی حاضر، گزیدهای از شعرهای عطار به چاپ رسیده است.