سبد سفارش شما خالی است!

وصف شب و روز، طلوع و غروب، بهار و پاییز و زمستان، از جمله وصف‌های شایع شاهنامه است. در پاره‌ای موارد، درمقدمة داستان‌ها به گونه‌ای نمادین صورت می‌گیرد، اما در متن داستان‌ها بیش‌تر در سرآغاز وقوع حوادث پیش می‌آید و معمولاً توصیفی کلّی و مینیاتوری است. برای مثال در همة داستان‌‌ها بهار یکسان توصیف می‌شود. همان گونه که پاییز و دیگر فصول، هم‌چنان که بامداد و دیگر بخش‌های روز. وصف زمان در بیش‌تر اوقات کوتاه و فشرده است. انگار فردوسی می‌خواسته مخاطب افسون شدة خویش را متوجّه زمان کند و دیگر هیچ. کتاب حاضر پس از درج دیباچه‌ای از دکتر «اسماعیل هاشمی» درباره هنر فرودسی در شاهنامه، نیز خصایص فنّی شاهنامه‌ حاوی ابیاتی از شاهنامه در خصوص طلوع، غروب، صبح، شب و روز، و طلوع ماه و ستاره است. در تمامی ابیات، نسخة چاپ مسکو ( از سلسله آثار ادبی ملل خاور) اساس قرار داده شده و نسخه‌های«مل» و «وللرس» (بروخم) نیز مورد ملاحظه قرار گرفته‌اند.