سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در آغاز به مفهوم آسیب‌ دینداری و آسیب‌شناسی دینی می‌پردازد و معتقد است که باید سلیقه‌ی شخصی در دریافت وظیفه‌ی مسلمانی از قرآن و سنت راه نداشته باشد و در معنا انجام اعمال دینی یا باید به استدلال قرآنی تکیه کند یا سنت قطعی آن را تایید کرده باشد و اگر آن را نه قرآن و نه وحی تایید کرد باطل است. مطالب بعدی کتاب درباره‌ی آمیختگی لفظی عرفان و تصوف، آسیب‌شناسی در اسلام، و به ویژه آسیب‌شناسی عرفان است. نگارنده در این بخش از انحراف تصوف سخن می‌گوید و از آداب و رسومی که به ترک واجبات و کنار گذاشتن تکالیف شرعی می‌انجامد. وی هم‌چنین امر را آسیب‌هایی می‌داند که اساس فرقه را در تصوف تشکیل می‌دهد. او هم‌چنین از انحراف فرقه‌ای ساختن عرفان این بحث را به پیش می‌کشد که اگر عرفان، نتیجه‌ی طی مسافت اسلامیت تا عبودیت و عبودیت تا ربوبیت باشد، جهتی برای به صورت فرقه مطرح شدن آن وجود ندارد. زیرا بندگی که اصل اصول وظایف یک مسلمان است بدون ابتلا به فرقه‌ای صورت می‌گیرد.