سبد سفارش شما خالی است!

کورش دوم، پسر کمبوجیه که نخست حاکم شهری در پارس به نام انشان بود، با قدرت‌گیری خود و ایجاد حکومتی که در تاریخ با نام هخامنشیان شناخته می‌شود توانست سرزمین اقوامی چون مادها، بابلی‌ها، لیدی‌ها، فنیقی‌ها و... را زیر پرچم یک امپراتوری درآورد. این پیروزی‌ها درکنار رفتار انسان‌دوستانۀ این سردار پارسی، لقب کبیر را برایش به ارمغان آورد. نگارنده در کتاب حاضر با پرداختن به برخی رخدادهای عصر کورش می‌کوشد تا تصویری از زمانه و شخصیت نخستین پادشاه هخامنشی ارائه دهد. بررسی فرضیات موجود دربارۀ یکسانی شخصیت ذوالقرنین ذکر شده در قرآن و کورش هخامنشی و نیز توصیف شخصیت کورش در تورات از دیگر مطالب کتاب به شمار می‌رود. گزنفون، مورخ یونانی عصر هخامنشی که کتابی با نام کورش‌نامه دارد و به زندگی و شخصیت والای کورش در همان عصر پرداخته، بخشی از کتابش را به وصیت‌نامۀ کورش اختصاص داده که این بخش در کتاب حاضر آمده است. پایان کار و مرگ کورش و همچنین گفته‌هایی که باستان‌شناسان و مورخان بزرگ دربارۀ این پادشاه گفته‌اند از جمله مطالبی است که در بخش‌های پایانی کتاب آمده است. بخشی از کتاب نیز به ترجمۀ سالنامۀ نبونید، پادشاه وقت بابل در هنگام لشکرکشی کورش به این سرزمین، اختصاص دارد که حاوی وقایع آن سال‌ها و ورود کورش به بابل است. «آتوسا» ـ دختر کورش، همسر کمبوجیه و داریوش، مادر خشایارشا و بزرگ‌ترین بانوی عصر هخامنشی ـ شخصیتی است که زندگانی او در بخش دیگری از کتاب آمده است. و در نهایت فصل پایانی کتاب بررسی مختصری است از زندگی جانشینان و فرزندان کورش یعنی کمبوجیه و بردیا و همچنین ماجرای گئومات مغ.