سبد سفارش شما خالی است!

موضوع این پژوهش، بررسی دو عنصر و مقوله غم و شادی در مثنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است. با توجه به این نکته که مولانا در جای‌جای مثنوی و دیگر آثار خود، مخاطب را به غم گریزی و شاد بودن توصیه می‌کند، این نکته را بیان می‌دارد که مولانا نگرشی مثبت به شادی و انبساط روحی و گریز از غم دارد و علاوه بر این، استفاده از وزن‌های گوناگون و هیجان انگیز و مضمون‌های شادمانه و استفاده از واژگان و طنین آواها و نواها، در غزلیات شمس گواه بر این مدعاست.