سبد سفارش شما خالی است!

درباره‌ی افسانه‌ها نکته‌های گفتنی فراوان است، اما یکی از نکته‌های شایان توجه، نقش دوگانه‌ی افسانه است؛ یعنی جنبه‌ی استعاری و تمثیلی بودن آن. در افسانه‌ها به روابط خانوادگی و مسائل اجتماعی اشاره می‌شود و این که هرکس بدی کند سزای عملش را می‌بیند. در افسانه‌ها اهل حرفه محترم شمرده می‌شوند، بی‌کاری و تنبلی و بی‌عرضگی به ریشخند گرفته می‌شود. در افسانه‌ها اگر زن مظهر مکر و حیله است، در عوض دیو که مظهر پلیدی است و از زور بازویش در راه شر استفاده می‌کند، مذکر است. زن البته به صورت جادوگر و ساحره نیز ظاهر می‌شود، اما نکته این‌جاست که دیو (مظهر پلیدی) مذکر است و نقطه‌ی مقابل آن پری (مظهر پاکی) مونث. کتاب حاضر متشکل است از افسانه‌های دهستان‌های برزرود ـ از توابع کاشان ـ اعم از روستاهای: ابیانه، برز، طره، کمجان، و یارند. عناوین برخی از این افسانه‌ها عبارت است از: بخت یار؛ تاجر ورشکسته؛ سکاک؛ باباطاهر؛ نجما؛ سرگذشت سه برادر؛ پادشاه مهمان‌کش؛ کیوان تاجر؛ شیر و روباه؛ خارکن؛ شاه‌عباس؛ و شام شب عید. برای مثال، "بخت‌یار" روایت شاهزاده‌ای است با نام بخت‌یار که پدر و مادرش پس از تولد وی، او را سر راه می‌گذارند. بخت‌یار پس از سال‌ها به دستگاه سلطنت راه می‌یابد. اما توجه بیش از حد سلطان به این پسر، حسادت دیگران را برمی‌انگیزد تا جایی که او را به کشتن بخت‌یار تحریک می‌کنند. سرانجام در حالی که بخت‌یار پای چوبه‌ی دار حاضر شده، سلطان متوجه می‌شود که این جوان، پسر اوست و در این حال از کشتن وی منصرف می‌شود.