برای دل تنهای خودم میگریم: به یاد پدر
شعر فارسی - قرن 14
مجموعة حاضر، حاوی 75 غزل است که بیشتر مضونهای احساسی، عاشقانه و معنوی دارند. پارهای از مطلعهای این سرودهها عبارتاند از: وای از دل مفتون من، این خود بلای خویشتن؛ کاش میشد بر خلاف سرنوشت؛ کی حاجت مهر و تخت و تاج است؛ ای دل تو چهکارهای که یاد همهای؛ هیچ مشو دلنگران؛ آفتاب نگهش را سر تابیدن نیست؛ دل من به دیدن روی تو عادت کرده؛ گر تو را شما خطابت میکند؛ بیسبب مهر کسی در دلمان پا نگرفت؛ چراغانی کنم من آن خیابان.